Dag trouwe klant

Tja, “klant” is blijkbaar te verdelen in iemand die veel en heel veel geld uitgeeft en ik zit schijnbaar nog een paar categoriën daaronder: diegene die gemist kan worden als kiespijn. Kortetermijngeld is blijkbaar belangrijker dan langetermijn klantenbinding.

Gisteren heb ik een nieuwe mobiel aangeschaft. Een stoere, grote (hele grote voor mijn doen: 5 inch) en dat is wel handig, want ik merk dat op mijn leeftijd toch het verval begint in te treden en kleine schermpjes niet zo prettig zijn. Helaas moet er in deze telefoon een micro-simkaart en die heb ik dus niet. Ik ben altijd heel zuinig geweest op dat ding (dit is mijn tweede in 20 jaar, de vorige was zelfs nog van Libertel) en daarom mag ik nu 11, 15 of 20 euro betalen voor een nieuwe kaart. Had ik hem zelf gesloopt (of had ik gezegd dat hij gesloopt was), dan was ‘ie gratis geweest en had ik nog mijn Libertel-sim, dan was er een heel klein kansje geweest dat ik bij de Gods gratie een nieuwe gratis zou kunnen krijgen.

Ik heb nooit echte klachten gehad over Vodafone. Ik ben iemand die merkentrouw blijft en natuurlijk zijn er wel eens kleine probleempjes geweest (zoals die enorm grote storing in 2012 waarbij er ook onterecht geld is geïncasseerd), maar ik kan heel vaak begrip opbrengen voor iets waar ze niets aan konden doen. Dit in tegenstelling tot wat er nu speelt.

Bedrijven lijken niet te beseffen hoe groot de schade kan zijn door een starre houding als deze. Van een trouwe klant die altijd positief over Vodafone sprak en het voor ze opnam (zoals bij die storing), krijg ik nu een automatische aversie tegen Het Merk en, zoals ik al eerder heb gemerkt bij een “akkefietje” bij Van Dale Schoenen (waar ik daarvoor toch zo’n 6 paar schoenen per jaar kocht en daarna nooit meer ben binnengestapt), zal ik ook niet zwijgen om dit aan iedereen die ik ken of minder goed ken te melden. Het is bekend dat een negatief verhaal vaker wordt gedeeld dan een positief. Ik heb soms een geheugen als een vergiet, maar dit soort dingen kan en wil ik niet vergeten.

In principe heb ik er niet eens zoveel moeite mee om wát te betalen, maar ze kunnen mij niet vertellen dat die 11, 15 of 20 euro enkel uit kosten bestaan. Een sim-kaartje maken zal echt geen 10 euro per stuk kosten (eerder rond de 50 cent en waarschijnlijk zelfs nog minder) en de administratieve handelingen erachter ook niet; ze verdienen er dik aan! Nee, Vodafone heeft, als ze dit niet op een schappelijke manier willen oplossen, voor mij afgedaan. Dan laat ik de sim-kaart bij een plaatselijke telefoonboer wel op maat knippen en ga ik daarna eens rustig op zoek naar een andere provider. Exit Vodafone en dat na 20 jaar!

 

Liefs (maar niet voor Vodafone),