Vliegtuig Eurovision Song contest verdwaald

De laatste keer dat ik het Songfestival heb gezien, is denk ik een jaar of 8 geleden. Zoals ongeveer de rest van Nederland keek het hele gezin Honey in de jaren ’80 naar dit grootse evenement. Ik keek altijd mijn ogen uit. Het live orkest, voor Nederland, onder begeleiding van Rogier van Otterloo of Harry van Hoof, de rokjes van Bucks Fizz, de blote voeten van Frizzle Sizzle en maar hopen dat Nederland eerste zou worden. Nadat de kijkers mee mochten bepalen wie het beste liedje had en het orkest werd afgeschaft, heb ik het Songfestival in de ban gedaan. Later mocht men ook in iedere willekeurige taal zingen (en werd voor het overgrote deel in het Engels gezongen) en nog iets later werd het aantal landen dat mee mocht doen ook weer uitgebreid (er deden in 2005 40! landen mee). Nog meer reden om mijn boycot te handhaven.

Ieder jaar is er weer ophef rond het festival. We kennen allemaal Dana International (Israël) nog wel, de eerste travestiet die niet kon zingen, maar wel won. Tatu probeerde het in 2004 met een lesbische act (en werd, ondanks dat de dames niet konden zingen, toch nog derde) en vorig jaar hadden we de als monsters verkleedde hardrockgroep Lordi die overwacht wonnen met hun bijzondere performance.

Blijkbaar is tegenwoordig niet het liedje en de uitvoerende van belang, maar gaat het om de act. Dus stuurt Oekraïne maar weer een travestiet (waarop veel protesten zijn gekomen in zijn/haar thuisland).
Helaas is zij niet de enige, ook Denemarken wilde niet kiezen tussen een man of een vrouw en stuurt Drama Queen. Zwitserland stuurt een vampier-act van DJ Bobo (begin jaren ’90 hitjes gehad met “Somebody dance with me” en “Keep on Dancing”), Tjechië gaat Lordi imiteren en stuurt hardrockbandje Kabat, want wat vorig jaar goed was, zal dit jaar ook toch wel weer goed zijn?

Hoewel Spanje, Frankrijk, Duitsland en Groot Brittannië altijd verzekerd zijn van een plaats in de finale (zij spenderen het meeste geld aan het festival: Nederland als 5e, maar heeft dat privilége dus niet), hebben zij de laatste jaren ook geen geweldige resultaten bereikt. Frankrijk heeft in 2002 voor het laatst een top-10 notering behaald, Las Ketchup werd vorig jaar 21e en Duitsland heeft in al die jaren éénmaal gewonnen met het liedje “Ein Bisschen Friede” van Nicole (1982).

Groot Brittannië, tja, die deed het in het verleden altijd lekker, maar ook daar is het ergens misgegaan. Dus pakt GB het dit jaar anders aan en stuurt Scooch. Twee dames en twee (hoogstwaarschijnlijk homofiele) heren verkleed als stewards en stewardessen.  Met “Flying The Flag For You” zijn zij een slechte imitatie van de Vengaboys (ja, het kán dus nog slechter!).

De halve finale is ondertussen geweest. Nederland uiteraard niet door, wel 9 landen uit het voormalig oostblok (voor analyses hierover, verwijs ik je weer naar de interne Songfestivaldeskundige). Ik vermoed dat Georgië door is gegaan vanwege het grote feest dat men vooraf heeft gegeven. Als je geen extreme act hebt, koop je iedereen wel om met dure flessen wijn van 200 euro, de privé-kok van de president en bimbo’s.

Kortom: er zijn twee opties. Of volgend jaar gewoon niet meedoen óf we vragen Geer & Gor, laten ze aankleden door Dyanne Beekman (in flitsende bling-bling lingerie) en geven ze een nummer geschreven
door Normaal mee. Vooraf geven we een hippe Salsaparty en sturen Sergio Herman (van drie-sterren Michelin restaurant Oud Sluis) mee om dit grootse evenement op te leuken (we kunnen vat nog meer geld hieraan spenderen). Mogen we in ieder geval weer een keer aan de finale meedoen.